પથારી છે

તમામ ઝંખના કાગળ ઉપર ઉતારી છે,

ગઝલને વાંચો ન વાંચો સમજ તમારી છે.

કહી દો આંસુને મોટી છલાંગના મારે,
બિચારી આંખની નાની સૂની જ ક્યારી છે.

જ બાન પર હતા સહુના વિરોધનાં વાદળ,
પરંતુ લખતા રહ્યા એજ તો ખુમારી છે.

તું તારા ઘરથી બે ’કડગલાં ચાલ જે આગળ,
પછી જે આવશે બસએ ગલી અમારી છે.

કદાચ મારી ગઝલમાં બહુ કચાશ હશે,
ઘણાની નબળી ગઝલને અમે મઠારી છે.

મુશાયરો હવે તો ચંદ્ર પર ભલે કરીએ,
તમામની અમે દરખાસ્તને વિચારી છે.

ભલે અમી રહશે કે ગરીબ માણસ પણ,
બધાના ઘરમાં જરૂર જોગી તો પથારી છે.

– નીલેશ પટેલ