મહોબ્બતમાં હવે મારો પરિચય
આ પ્રમાણે છે,
અજાણ્યાં થઈ ગયાં છે એ મને
જે ખાસ જાણે છે.
દીધો તો સાથ જેણે, એ જ ખુદ લૂંટી ગયા અમને,
જરા સાવધ-વધુ જોખમ અહીં તો ઓળખાણે છે.
જરા સાવધ-વધુ જોખમ અહીં તો ઓળખાણે છે.
મળ્યો છે નાબુદા એના પછી
થઈ છે દશા આવી,
હતાં તો ફાનજે દરિયે, હવે મારાં વહાણે છે.
હતાં તો ફાનજે દરિયે, હવે મારાં વહાણે છે.
સુણું છું મારી વાતો તો
મને એ થાય છે અચરજ,
કે મારાથી વધારે શું મને લોકો પિછાણે છે ?
કે મારાથી વધારે શું મને લોકો પિછાણે છે ?
કરી દેતી ક્ષ્ણ એવી, મોતનું પણ માથું કાપીલે,
હવે આ જિંદગી મારી સમય ! તારી સરાણે છે.
હવે આ જિંદગી મારી સમય ! તારી સરાણે છે.
જીવનના ભેદભાવો છે મરણની
બાદ પણ બાકી,
કોઈ માનવ મઝારે છે કોઈ માનવ મસાણે છે.
કોઈ માનવ મઝારે છે કોઈ માનવ મસાણે છે.
હતા જે દેહએ તો થઈ ગયા માટી
મહીં માટી,
હતાં જે દિલ, હજી પણ તાજના આરસ પહાણે છે.
હતાં જે દિલ, હજી પણ તાજના આરસ પહાણે છે.
જગત ખેંચી રહ્યું છે એક
તરફ, બીજી
તરફ જન્નત,
ફસ્યો છે જીવ કે એને અહીં તો બેય તાણે છે.
ફસ્યો છે જીવ કે એને અહીં તો બેય તાણે છે.
કદર બેફામ શું માંગુ જીવનનીએ
જગત પાસે,
કેજ્યાંનાં લોકો સૌ કેવળ મરેલાને વખાણે છે.
કેજ્યાંનાં લોકો સૌ કેવળ મરેલાને વખાણે છે.
– બરકરવીરાણી ‘બેફામ’
No comments:
Post a Comment