તને મોડેથી સમજાશે

જિંદગી ચાલી ગઈ છે વાતમાં ને વાતમાં

ને અમે બેઠા રહ્યા છઈ હાથ રાખી હાથમાં

આપ સૌ તો સુજ્ઞ છો સમજી જશો આ શે’રને
કાવ્યના મૃત્યુ થયા છે છીછરા અનુવાદમાં

વાંઝણું આંગણ હશેને તો’ય એ ચાલી જશે
છાંયડો આપે નહીં એ ઝાડને ઊગાડ મા

કોણ જાણે પાંગરીને એ હવે કેવું થશે
લાગણીનું બીજ રોપ્યું છે અમે પથરાળમાં

એ હળાહળ સત્ય હો કે હોય અફવાનો વિષય
જે તને ગમતી નથી એ વાતને અપનાવ મા

બારમો છે ચંદ્રમાં મારે અને આ થાકને
મંઝિલોને પીઠ દેખાડી ગયો છું રાહમાં

આંખનું સન્માન રાખી, સ્મિત રાખી હોઠ પર
દર્દ જેવા દર્દને ભીડી શકું છું બાથમાં

એ પછી તો શબ્દનો મેળાવડો યોજાય છે
એ ખરું સંકોચ જેવું હોય છે શરૂઆતમાં

‘પ્રેમ’ પણ ગઝલોની માફક થઈ ગયો મૃત્યુપરંત
આંખ મીંચેલો ગણીને તું કફન ઓઢાડ મા.

– જિગર જોષી ‘પ્રેમ’