વૈશાખી તાપ

ઝાંઝવા તે આંખને રમવા અપાય કંઈ,
…….. આવી તે હોય કંઈ મજાક
લીલેરા વન જાય ઓચિંતા સળગી ને
…….. રણની ફેલાઈ જાય ધાક.

ઝાળઝાળ ફૂંકાતી લૂની તેજાબીથી
…….. ફેફસામાં ભરવી બળતરા
કાન લગી આવીને સૂરજ જ્યાં વાત કરે
…….. એવા તે હોય કંઈ અખતરા
ખોબો એક છાંયડાને તરસો તમે ને
…….. તો ય ચપટી મળે ના જરાક…. લીલેરા…

હોઠ પર ફરકે ના ક્યાંયથી પરબ
…….. એવા પહેરાઓ લાગે તરસના
આયખામાં રણ એમ ઓગળતું જાય
…….. ને રેતી વહે નસેનસમાં
મોસમની ઓળખાણ કેવી
…….. વૈશાખના વરસે જ્યાં ધોધમાર તાપ… લીલેરા…

– મુકેશ જોષી