જિંદગીની સફર

જિંદગીની સફરમાં હું નિત્ય ફરું છું,

વ્યથાનો ભાર લઇ નગરની શેરીઓમાં ફરું છું.

કોણ સાંભળશે આ દુઃખભરી ફરિયાદ મારી,
આજ તો દિલ પર બોજ લઇ ફરું છું.

હતી પ્રતિક્ષા પ્રેમમાં તને પામવાની,
એજ પ્રેમની આગમાં દિલને બાળીને ફરું છું.

સૂકાં રણ જેમ બનતી મારી આ પ્યાસ,
આજ તો ઝાંઝવાના નીર પીને ફરું છું.

બળું છું મિણબત્તીની જેમ આ જિંદગીમાં,
બની પતંગો શમા પર બળ્યા કરું છું.

મને વસવસો રહી ગયો તને પામવાનો,
હવે તો દિલમાં જખમોને લઇને ફરું છું.

કોને જઇ સમજાવું, આ દર્દ મારી પ્રિતના,
હવે હું જ ફકીર થઇ ભમતો ફરું છું.

શોઘું છું તને આમ-તેમ, બાગોને ઉપવનમાં,
બની ‘સ્નેહલ’ સ્મશાનની રાખ, આમ-તેમ ઉડ્યા કરું છું.

 ‘સ્નેહલ’