પાણી ભરે જ્યાં ફૂલ પણ એવું બદન હતું
કોના વિચારે એમનું હસતું વદન હતું
જે મેળવી છે દાદ મેં મારા કવન ઉપર
સાચું કહું તો દોસ્ત એ મારું રુદન હતું
કેવા સ્થળે ખોવાયો તો હું આ જગત મહી
ચારે તરફ જ્યાં રણ અને માથે ગગન હતું
બે હોઠ ના મક્તા સુધી તે તો પહોંચી ગ્યું
તારા લીધે જે આંખ થી વહેતું સ્ખલન હતું
દેતો હતો જયારે ખુદા આ જગ ને દોલતો
“સાહેબ” ના હિસ્સા માં ત્યાં કેવળ સુખન હતું
~ટેરેન્સ જાની
કોના વિચારે એમનું હસતું વદન હતું
જે મેળવી છે દાદ મેં મારા કવન ઉપર
સાચું કહું તો દોસ્ત એ મારું રુદન હતું
કેવા સ્થળે ખોવાયો તો હું આ જગત મહી
ચારે તરફ જ્યાં રણ અને માથે ગગન હતું
બે હોઠ ના મક્તા સુધી તે તો પહોંચી ગ્યું
તારા લીધે જે આંખ થી વહેતું સ્ખલન હતું
દેતો હતો જયારે ખુદા આ જગ ને દોલતો
“સાહેબ” ના હિસ્સા માં ત્યાં કેવળ સુખન હતું
~ટેરેન્સ જાની
No comments:
Post a Comment